बट्कोहि

बट्या

पन्ड्र असार आस्, टभुनफे जहोँर हेरो खेट्वा ढुर्या ढुकुन डेख्पर्टा । ट्याक्टरिले पैलहँ ओफ्फार चिर्लक खेट्वम् फेडोस डुब्बा जाम डटल डेख्पर्टा । बगरोमक् मल फाँकल ठाउँम गनगन ढुरफे ग्वारा डारल डेख्पर्टा । बेर्हा उँइरा उहँर ह्यार जिबो जुन्हुँ, गाउँ भरिक मनै बियार गिरास्याकल डेख्पर्ठ । साइट लाइनले चल्ना मोटरिले पानि चलाक हुहिन् । उँप्परसे पानि बर्सबो निकर्ठो । गोब्रैला गाउँम नहरिक नामो निसान निहो । हमा गाउँक मनै बन्ढ्वा बहन्ना वरइफे सुख भिरल डेख्परट् । बड्रिम्से पानि निबर्सना । उहमार हमा बियार पक्ठ भिरल बा । ‘र छावा पानि चारस् सन्झ्याक । जम्म बियार पख्ठ लग्लस् ।’ बाबा जप् डेखो उह बाट कठ । उहमार मै सन्झ्या डिन फेर्क पानि चर्ठु । सन्झ्या पानि चारबेर कज्र्यार डेख्परट् । बिन्ह्याँ फे ओस्ट । ‘बरसेउ बरसेउ पनियाँ रे …..पुटा मोर ल्यावा करहिँ । बरसेउ बरसेउ पनियाँ रे…..सौना लाग लगहिँ । बरसेउ बरसेउ पनियाँ रे …..पटोइह्या मोर ढान लगिहिँ ।’ बाबा घ्याँचक नस फुला फुला सज्ना गैठ । महिँ जुन् सज्ना सुनट् सुनट् खिसि लाक्जाइट् ।

‘काम निपहिँ । घ्याँचक नँस् फुलिहि ।’
‘टैँ निजन्ब्या र छावा । सज्ना गैबो ट पानि आइट काहुँ ।’
‘काला अछ्छर भैँस बराबर कलक इह हो । गिट गाक पानि आइट हुँ । ओसिन ट जेठमसे सज्ना गैठो । जेठम् बर्खा लाग पर्ना ।’

‘सक्कुन्हँक डिन आइट् छावा । जेठम गैबो । असारम गैबो । टप् पानि आइट् । टप् बर्खा लागट् काहुँ । टैँ फे ट पैल्ह छुट् रलह्या । ढिर ढिर ब्वाल,न्याङ्ग जन्ल्या । आप् अट्रा भार हुइल्या ।’

‘असिन गवाँर मनैनसे बात का बटिना हो । सन्झ्या म्वाँस निखौँर्ठ कहिँ । भाट खाइबेर पैल्ह चुल्हम् चर्हाइ परट् कहिँ । खिरा चोर्क खिबो ट बाँक ठु्ठुन् हुइट कहिँ । भडौ लग्नासे आग मन्ड्रा निबजिठ कहि, वाइह्याट बात । पर्हल रलसे पो जानँट् । का कर्लसे का हुइट ।’

म्वा बाबा सज्ना गैलक पठ मै बाबसे मुँह मुँह लग्नुँ । ज्या मुँहम् आइल उह कनुँ । बाबहन असिक कलकफे म्वाँ ठ्याक्क पाँस् बरस् पुक्स्याकल् । काजेकि मै उह डिन बोल्के मलेसिया उरल रनहुँ । मै मलेसिया गिनुँ ट बहुट् बात बुझ्नु । संस्कृति, चलन, ढरम कलक का हो ? मनै व पसनके बिच्चम का फरक बा ? गितबाँस कलक का हो ? हमार पहिचान कलक काहो ? जब मै उ सक्कु बात बुझ्टि गिनुँ । महि बाबसे पन्ड्र असारके डिन्वाँ मुँह मुँह लग्लग् सम्झसक लाग भिरल् । महिँ सज्ना का हो कना बात फे पटा चलल् । मै युटूबिमसे सज्ना खोज खोज सुन लग्नुँ ।

महिँ आपन्न बाबक मुँहमसे सज्ना सुन्नास् मन बर कर्रसे लक्टि गिलस् । मै बड्डिक मोबाइलिम भिडो कल करुँ । डाईसे बात बट्वााउँ । आपन छाइसे बट्वााउँ । जप् बाबसे बटाईक ला रहुँ । बड्डि व डाई कुछ ना कुछ बहाना पार डारँट् । ‘बाबा घर निहुइट । उहँर गोरु चर्हाए गिल बाट ।’ ‘ट्वा बाबा टम्नहँ ट अठ्ठहँ रलह । खै काहाँ गिल ।’

बाबसे बटाइ निडिहेक मार डाई व बड्डि कुछ ना कुछ छन् पारँट् । खास् सड्ड बाबा निरना का पठ हुइसेकि । महि ढिर ढिर सङ्का लाग भिरल । टभुन् खोँट्या खोँट्या पुछ भरि निस्याकल रनहुँ ।
डिन बिटल । राट बिटल । करट करट अठ्वार, मैन्हाँ, सिजन, बरस बिटल । ओस्टक पाँच सल्वाफे बिटल् । बेन्हँक डाई व जन्नि कब्बु निकहल हुँहि । ल्या आपन बाबसे बटा । लेउ बाबसे बट्वााउ । बट्या हेर्के पैलक चाजके वजन ज्याडा रहठ कठ । मै फे ओस्टक सोच्नुँ ।

आप पाँच सल्वा पुग्स्याकल । मै बिना जनिल घर जिम । और जाहिन छोर्क आपन बाबक ला ढ्यार पौँर्हा लैजाडेम् । टब पाँच बरस आघ आपन कर्लक गल्टिक लाग माफ मङ्गम् ओ बाबहन बरसेउ र बरसेउ र पनियाँ रे …..सौना लेक अहिँ कैक गाई कहम् । उ गिट मै केल्हि निसुनम् । आपन लर्कनफे सुन कहम् । मै सिखम् ओ आपन लर्कन सिखिम् । अट्रा बात मनम ख्यालबेर टनिक हलुक हलुक लग्लस् । पन्ड्र असार आज । मै आपन गाउँ पुक्स्याकल बाटुँ । पन्ड्र असार लाक्सेक्ल सेफे खेट्वा पाँच बरस आघक असक बा । सक्कु उहँर ढुर्या ढुकुन डेख्पर्टा । रौन्याँ ढर्रा राहा लगाइल असक् पक्ठल डेख्पर्टा । गोटगाट मनै ओट्रा घामम्फे धान लगाई सुरु कैस्याकल बाट । मै लग्भक् आपन घरक लग्गु लग्गु पुक्स्याकल रनहुँ । पिक्र्यान निमेसहुँक्र धान लगाइटलह । महिँ डेख्ल ट सक्कु ज जरजर जरजर ह्यारटलह ।

‘निडेख्ठो लाउह्र्या । चुप्प चुप्प आइटा ।’ पिक्र्यान जगत कहल ।
‘डेख्ट डर्लो काहुँ सक्कुज । राट्क अइलसे पो चुप्प चुप्प कना रह ।’
‘दहि चिउरा खिना डिन पार्क आरलो । आउ भैया । दहि चिउरा खालेउ ।’ जगत्वक डाई कलिस् ।

पिक्र्यान घरक मनैन्हँक करल अर्जिहन नाहि कह निसेक्नुँ । बर्खम खेट्वा सज्ना निगाइठो । ढुर्या ढुकुन मफे दहि चिउरा खाईटो । कठ्रा हलि फिरल गाउँ । अट्रा हलि ट डिन राट निफिर ठुई । सोच्ने हुँकनक सङ् बैस्क दहि चिउरा खिनुँ ।

मोर्हा उँइरा पुग्नुँ । उहाँ सुट् नमाइल निरह । सोच्नुँ । मोर्हा पुजफे छोर सेक्ल काहुँ । घर पुग्नुँ । बाबा अङ्नम् रलह । पलास्टिक खटौलिम बैस्क काम सिँट भिरल । बाबहन डेख्नुँ ट उक्वार भर पक्रनास लागल । आखिम्से गेर्वा बहिनास् लागल । व कनास् मन लागल , बाबा महि माफ करडेउ । मै अप्नक अबुझ छावा । अप्नहन बुझ निसेक्नुँ ।

मै असिक सोच्नँ केल्हि । करबेर ओसिक निकर्नु । एक्लाग गिनु । बाबहन ढ्वाग लग्नुँ । बाबा कुछुफे निबोल्ल । डाई अइलि । डाईहन ढ्वाग लग्नुँ । डाई झ्वाला लेके भिट्टर गिलि । बाबा महिँसे आम्हिँ रिसाइल पलि बाट कि का ? निकि ट पाँच बरस पाछ छावा आइबेर एक अख्रा कोन बाबा निब्वालि ? ओसिक कनाम ट कोन बाबा निरिसिहिँ । मनम् बहुट्टक बात ख्यालल् । डाईसे पुछ निसेक्नुँ । पाछ बड्डि अइलि ट पुछ्नुँ ।
‘सोनियँक डाई । बाबहन का हुइलिन् ? महिसे ट बोल्बो निकर्ल जे । महिसे रिसाइल बाट कि का ?’

म्वाँ बाट सुन्के बड्डि कुछुनि बोल्लि । सुनुक सुनुक केल कर्लि । मनम सङ्खक राहा सुल्गटि गिल ।
‘बाबा बाबा । बुबहन ट डक्टर्वा अंकल कब्बु ब्वाल निसेकहिँ कल बाटिन हुँ ।’

सोनियाँ छाई असिक कहल ट महि पर्बट्मसे गिर असक लागल । टभुन कर कापो सेक्टुँ । महिँ उ बाट झुठ् असक लग्लस् । टभुन् निपट्याक निहुइना रह । मै निरुइटनहुँ टभुन् म्वाँ आँखिम्से झलर मलर आँस गिरटह ।

 

-गणेश वर्तमान

प्रकाशित मितिः   १४ कार्तिक २०८१, बुधबार ०६:०५