मुक्तक

जे.बि. डेमनडौरा (वीरेन्द्रनगर–१०, नयाँगाउँ सुर्खेत)


असौक अष्टिम्कीम आँशले मु धुइनु
अष्टिम्की टिकुइयन हेर्ख मन मन रुइनु
बहुत्त रहल छन्छन्दीक पहिरन म
गोन्या चोल्या घलुइया मै केल हुइनु ।

अष्टिम्कीम आँश गिरल अट्वारीम फेन आँश गिरट कि
दादु भैया परदेशम बहिनेक यहाँ लास गिरट कि
मकाइलसक लागठ ढुर खुटा बल्गर नैहो केंवार
जहाँ पात्तिर ओह फ्वाङ कौनो दिन बास गिरट कि ।

म्वार दिल जर ब्याला टु आँगी तापो ना त
स्याक्टो कलसे बद्नामीके पर्चा छापो ना त
टुहार ओ म्वार कैख सिमाना अल्गैना मनै
लेउ यी झोबन्नाले मनके दुरी नापो ना त ।

कोन्टीम बैठ्ख रुइना काजे
पहिल मैया बुइना काजे
खट्यक मच्चोक आँखी रहिस र ?
लस्याख लग्घ हुइना काजे ।

प्रकाशित मितिः   १८ जेष्ठ २०७९, बुधबार ०५:०७